نقش سیاست های حمایتی در توسعۀ صادرات محصولات کشاورزی ایران

بخش ­کشاورزی در ایران علاوه بر تأمین نیازهای داخلی، در تجارت خارجی نیز مشارکت دارد و صادرات محصولات آن نسبت به بخش­های دیگر دارای ثبات بیشتری است؛ بنابراین تکیه بر این بخش و توسعه و گسترش صادرات آن می­تواند زمینه را برای حضور ایران در بازارهای جهانی و استفاده از مزایای آن فراهم آورد. مطالعة حاضر با هدف بررسی نقش سیاست­های حمایتی در توسعة صادرات، به شناسایی شاخص­های تأثیرگذار بر عرضة صادرات محصولات کشاورزی ایران در دورة زمانی 1360-1390 با استفاده از الگوی خودتوضیح با وقفه­های گسترده می پردازد. طبق نتایج، شاخص­های نسبت قیمت­ صادراتی، ارزش افزودة کشاورزی و معیار کلی حمایت، متغیرهای تأثیرگذار بر الگو هستند و رابطة مثبت با عرضة صادرات در کوتاه­مدت و بلندمدت د ارند. همچنین، نرخ ارز، مصرف بخش ­­خصوصی و متغیر مجازی جنگ بر عرضة صادرات بی­تأثیر بودند. ضریب جملة تصحیح خطا هم نشان داد در هر دوره 52 درصد از نبودن تعادل از بین می­رود و تعدیل بلندمدت صورت می­گیرد. با درنظرگرفتن نتایج، توجه به میزان و نحوة اجرای سیاست های حمایتی با توجه به نقش مستقیم آن در توسعة صادرات امری ضروری است؛ بنابراین، درصورت اعمال مناسب این سیاست­ها صادرات محصولات­­ کشاورزی افزایش می یابد.